ျမင့္မုိရ္ဦးဆီ

“ျမင့္မုိရ္ဦးဆီ….” ••••••••••••••••••••••• ျမင္းမုိရ္ေတာင္ဆုိတာ ဘယ္ဆီမွာ ရွိတယ္...
Young Buddhist's Association / 18 hours ago

“ျမင့္မုိရ္ဦးဆီ….”
•••••••••••••••••••••••
ျမင္းမုိရ္ေတာင္ဆုိတာ ဘယ္ဆီမွာ ရွိတယ္လုိ႔ မသိၾကေပမယ့္၊
“ျမင့္မုိရ္ေတာင္ဦး”ဆုိတဲ့ စကားကုိေတာ့ လူတုိင္းလုိလုိ
ေျပာဖူး၊ၾကားဖူး ၾကမွာပါ။
“ျမင္းမုိရ္ေတာင္ဦး၊ မကက်ဴး၊ ေက်းဇူးႀကီးလွ၊ မိႏွင့္ဖ”
ဆုိတဲ့ ဆုံးမစကားဟာ သားသမီးတုိင္းက
မျပတ္ၾကည့္ေနရမည့္ ဘ၀မွတ္တမ္းႀကီး တစ္ခုျဖစ္သလုိ
မိဘတုိင္း တက္လွမ္းျပရမည့္ ေလာကပန္းတုိင္ႀကီးကုိ
ညႊန္ျပေနတယ္လုိ႔ ထင္မိပါတယ္။

သားသမီးမ်ားအေနနဲ႔ “မိဘ”ဆုိတာ ဘ၀သခင္
ေက်းဇူးရွင္ အစစ္ျဖစ္တာမုိ႔ ဘယ္လုိ အေျခအေနမ်ိဳးမွာပဲ
ရွိေနေန “ျမင္းမုိရ္ဦး”အျဖစ္ သိျမင္ခံယူ ၾကရမွာ
ျဖစ္ေပမယ့္ မိဘမ်ားအေနနဲ႔ေတာ့ ကုိယ့္မွာ
သားသမီးရွိလာရုံနဲ႔ ငါဟာ ျမင္းမုိရ္ေတာင္ဦးကုိ
ေရာက္ျပီလုိ႔ မမွတ္ယူသင့္ေသးဘူးလုိ႔ ထင္ပါတယ္။

ဒီလုိတာ၀န္မဲ့ ခံယူခဲ့ရင္ ဒီေနရာ ေရာက္ေအာင္
စား၀တ္ေနေရးသာမက အမ်ဳိးဘာသာသာသနာေရး၊
ကုိယ္က်င့္တရား၊ ယဥ္ေက်းမႈ စတဲ့ ဘက္ေပါင္းစုံနဲ႔
သားသမီးတုိင္းရဲ့ စံနမူနာ ျဖစ္ေအာင္ ဘုိးဘြားမိဘတုိ႔ရဲ့
ေက်းဇူးတရားကုိ ကုိယ္ကစၿပီး ေခ်ဖ်က္ျပေနသလုိ
ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။

လူဆုိတာ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ့ အကူအညီ
အေစာင့္အေရွာက္နဲ႔ သြန္သင္ဆုံးမမႈတုိ႔ကုိ
ခံယူရရွိခဲ့လုိ႔သာ တျခားသတၱ၀ါေတြထက္
ထူးခြၽန္ၿပီး တုိးတက္ခဲ့တာပါ။
တိရစၧာန္ မ်ားလုိ အလြန္ဆုံး အေတာင္ အလက္စုံရုံ၊
ကုိယ့္အစာ ကုိယ္စားတတ္ရုံေလာက္နဲ႔
စြန္႔ပစ္ထားခဲ့မယ္ဆုိရင္ တိရစၧာန္ သတၱ၀ါမ်ား လုိပဲ၊
ဘာမွ် တုိးတက္ ေျပာင္းလဲလာႏုိင္စရာမရွိပါဘူး။

■တိရစၧာန္ အမိအဖမ်ားဟာ သားသမီးအေပၚမွာ
ထားရွိတဲ့ သူတုိ႔ရဲ့ ေမတၱာတရားကုိ ျမင္းမုိရ္ဦး အထိ
ေလွ်ာက္လွမ္းမျပႏုိင္ခဲ့လုိ႔လည္း တိရစၧာန္ မိဘမ်ားဟာ
အနႏၲ ဂုိဏ္း၀င္ စာရင္းထဲမွာ မပါ၀င္သလုိ သတ္ျဖတ္မိတဲ့
သားသမီးမ်ားကုိလည္း ပဥၥာနႏၱရိယကံ
မထုိက္ေလေရာသလားလုိ႔ စဥ္းစားမိပါတယ္။
လူသားျဖစ္တဲ့ မိဘတုိ႔ရဲ့ ေက်းဇူးတရားဟာ
ျမင္းမုိရ္ေတာင္ဦး မကက်ဴးေလာက္ေအာင္
ဘယ္ေလာက္အထိ ဘယ္လုိစနစ္တက်
ဘက္စုံေထာင့္စုံ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့တယ္ဆုိတာ
တစိမ့္စိမ့္ စဥ္းစားၾကည့္တဲ့အခါ ေရွးအဆက္ဆက္က
ဘုိးဘြားမိဘတုိ႔ရဲ့ ျမင္းမုိရ္ခရီးဟာ စာတမ္းတစ္ခု
ျပဳစုဖုိ႔ေတာင္ ေကာင္းမယ္လုိ႔ ထင္မိပါတယ္။

ျမန္မာ့ေရွးရုိးစဥ္လာအရ မိဘက သားသမီးကုိ
စားေသာက္တတ္ဖုိ႔၊စကားေျပာတတ္ဖုိ႔ဆုိတဲ့
သဘာ၀လုပ္ငန္းကုိ သင္ျပခဲ့တာကေတာ့
တျခားလူမ်ဳိး အားလုံးတုိ႔ နည္းတူ သူ႔ဓေလ့ ၊
သူ႔သဘာ၀ အတုိင္း စားေသာက္၊
ေျပာဆုိေစခဲ့တာျဖစ္လုိ႔ ထူးထူးျခားျခား
ေျပာစရာရွိလွမယ္ မဟုတ္ပါဘူး။

■အေရးပါျပီး အေျခခံလည္းက်လွတဲ့
“အရွက္အေၾကာက္” ကုိ သင္ျပရာမွာေတာ့
ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားဟာ ဘယ္လူမ်ဳိးႏွင့္မွ မတူေအာင္
အေလးအနက္ ထားခဲ့ၾကတယ္လုိ႔
သေဘာေပါက္မိပါတယ္။

ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ အႏွီးပိတ္ခြာရၿပီဆုိကတည္းက
“အရွက္အေၾကာက္”ကုိ ဖ်က္ဆီးတတ္တဲ့ အဂၤါႀကီးငယ္တုိ႔ကုိ
လုံျခဳံေအာင္ ဖုံးလြမ္းတဲ့ အေလ့ အထက တစ္ခါတည္း
ပါလာပါျပီ။ တစ္နည္းေျပာရရင္ေတာ့ မရွက္တတ္ခင္
အရြယ္ကပင္ အရွက္ကုိ စျပီး သင္ေပးခဲ့တာပါ။
အရြယ္ေရာက္လုိ႔ ကုိယ့္ဓေလ့အတုိင္း
၀တ္ဆင္တတ္တဲ့ အခါမွာောတ့ မိန္းကေလးမ်ားအတြက္
အရွက္အေၾကာက္ကုိ ကာကြယ္ဖုိ႔ လုိအပ္တဲ့ေနရာမွာ
အ၀တ္က အနည္းဆုံး သုံးထပ္၊သုံးလႊာ
ဖုံးလႊမ္းၿပီးျဖစ္တဲ့ ၀တ္ဆင္မႈ ဓေလ့ကုိ တီထြင္ခဲ့တာပါ။

ေယာက္်ားေလးမ်ားအတြက္လည္း ေယာက္်ားသဘာ၀နဲ႔
လုိက္ေလ်ာညီေထြ ဟိရီၾသတၱပၸဂုဏ္ကုိ ကာကြယ္တဲ့
၀တ္ဆင္မႈ ဓေလ့ ခ်မွတ္ခဲ့တာပါတယ္။
ဒီ၀တ္ဆင္မႈ ဓေလ့မ်ားဟာ က်န္းမာေရး ရွဳေထာင့္က
ၾကည့္မယ္ဆုိရင္လည္း အပူပုိင္းေဒသနဲ႔ အံ၀င္ခြင္က်
ျဖစ္လွတာမုိ႔ ေရွးျမန္မာႀကီးမ်ားဟာ အရာရာမွာ
ဘက္စုံေထာင့္စုံ ရွိလွတယ္လုိ႔ ဆုိခဲ့တာပါ။

အႏၲရာယ္ ရွိတဲ့အတြက္ အျခား ေၾကာက္လန္႔သင့္တဲ့
ေနရာမ်ားကုိလည္း အရြယ္အားေလ်ာ္စြာ ေၾကာက္တတ္ေအာင္
သင္ျပခဲ့ၾကတာေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။
ေျမစေလာင္းဖုံး မ်ားကုိသာ သုံးခဲ့တဲ့ေခတ္ဆီက
“စေလာင္း ႏွစ္ခ်က္တီးရင္ က်ားႀကီး ကုိက္တတ္တယ္”
စတဲ့ ဆုိရုိးမ်ားဟာ သိပၸံနည္းမက်တဲ့ အဓိပၸါယ္မဲ့
ဆုိရုိးမ်ားမဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔သူ
သိပၸံနည္းထက္ ထိေရာက္တဲ့ အႏၲရာယ္
ကာကြယ္နည္းမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြ အားလုံးကေတာ့
တီထြင္သူရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွဳေထာင့္ကုိ စနစ္တက်
ေဖာ္ထုတ္ျပီး စာတမ္းတစ္ေစာင္ေလာက္ ျပဳၾကည့္မွသာ
ပုိျပီး ထင္ရွား သိသာမွာပါ။

■“ဟိရီ ၾသတၱပၸ” လုိ႔ေခၚတဲ့ အရွက္အေၾကာက္ကို
ကာကြယ္မႈကုိပဲ နည္းနည္းတုိးျပီး စဥ္းစား
ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။

■ဗုဒၶဘာသာ၀င္ သူေတာ္စင္တုိ႔ရဲ့
အျမင့္ဆုံး ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ ျဖစ္တဲ့ ဒုကၡအားလုံးမွ
လြတ္ေျမာက္မႈ(၀ိမုတိၱ)ကုိ ရရွိႏုိင္ဖုိ႔အတြက္
အစဥ္အတုိင္း က်င့္သုံးျပည့္စုံရမည့္
“တရား(၇)ပါး” ကုိ “အဂၤုတၱရနိကာယ္၊ သတၱကနိပါတ္၊
ဟိရီၾသတၱပၸသုတ္” မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က
ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
(၁)အရွက္အေၾကာက္ ဟိရီၾသတၱပၸ၊
(၂) အိေျႏၵ ေစာင့္စည္းမႈ၊
(၃)ကုိယ့္က်င့္သီလ၊
(၄) တည္ၾကည္မႈသမာဓိ၊
(၅) အမွန္အတုိင္းသိမႈ ပညာ၊
(၆)ျငီးေငြ႔ထိတ္လန္႔မႈ နိဗၺႏၵ ႏွင့္ သံေ၀ဂ၊
(၇) ဒုကၡ မွ လြတ္ေျမာက္မႈ ၀ိမုတၱိတုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီတရားမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ကင္း၀န္မင္းႀကီး ဦးေကာင္းက
“ေရွးတည္မွ ေနာက္ျပည့္စုံ၊ ေရွးသုန္လွ်င္ ေနာက္ယြင္း”
လုိ႔ ေရးထားပါတယ္။ ဟိရီၾသတၱပၸစတဲ့ ေရွးေရွးအက်င့္ေတြ
တည္ရွိမွ ေနာက္အဆင့္ဆင့္ ျပည့္စုံႏုိင္မယ္။
ေရွးေရွးတရားေတြ ဆိတ္သုဥ္းခ်ဳိ႕ယြင္းခဲ့ရင္
ေနာက္ေနာက္ တရားေတြလည္း ခ်ဳိ႕ယြင္းသြားမယ္လုိ႔
ဆုိတာပါ။

ဒါေၾကာင့္လည္း “ေဒြးဓမၼစင္အျဖဴကုိ မခင္မႈ
မဂ္ဖုိလ္ေ၀းတဲ့ျပင္၊ လူေရးလူရာတြင္ လားမွ် မ၀င္”
လုိ႔ က်မ္းဂန္ႏွင့္အညီ သတိေပးခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါကုိၾကည့္ရင္ ဟိရိၾသတၱပၸ တရားဟာ ျမတ္ဗုဒၶ က်င့္စဥ္မွာ
အေျခခံ အုတ္ျမစ္ အစစ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတရားခ်ဳိ႕ယြင္းလွ်င္
မဂ္ဖုိလ္ကုိ အသာထား၊ လူၾကားထဲမွာ လူရာ၀င္ေအာင္
ရပ္တည္ရဲဖုိ႔ကုိ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒီတရားႏွစ္ပါး
ေစာင့္ထိန္းေရးမွာ “၀တ္ဆင္မႈ” ဟာ အဓိက
အေရးပါေနပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားရဲ့
သားေတာ္မ်ားအတြက္ ခါး၀တ္ကုိ ၀တ္ဆင္ရာမွာ
“ဟိရီဂုဏ္ကုိ ဖ်က္ဆီး တတ္တဲ့ အဂၤါႀကီးငယ္ကုိ ဖုံးလႊမ္းဖုိ႔”
လုိ႔ ႏွလုံးသြင္း ဆင္ျခင္ျပီး အဲဒီ အဂၤါေနရာမွာ အ၀တ္ကုိ
(၇)ထပ္ အထိ ဖုံးလႊမ္းျပီးျဖစ္ေအာင္ ၀တ္ဆင္ရတဲ့
စနစ္ကုိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ခ်မွတ္ေပးခဲ့တာပါ။
ျမတ္ဗုဒၶရဲ့ အဆုံးအမနဲ႔ ရင္းႏွီးကြၽမ္း၀င္ခဲ့တဲ့
ေရွးေခတ္ဘုိးဘြား မိဘမ်ားကလည္း ဒီတရား ႏွစ္ပါးကုိပဲ
အေျခခံက်က် ကာကြယ္ႏုိင္မည့္ ၀တ္ဆင္နည္းကုိ
ခ်မွတ္က်င့္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီတရားႏွစ္ပါး လုံျခဳံမွလည္း လူပုံအလယ္မွာ
လူရာ၀င္၀င္ ရပ္တည္ႏုိင္မွာျဖစ္လုိ႔ပါ။
ဒီတရားႏွစ္ပါးကုိ ေဒ၀ဓမၼ ဇာတ္မွာေတာ့ ေဒ၀ဓမ္
(နတ္တုိ႔ရဲ့ အက်င့္)တရားလုိ႔လည္း ေခၚပါေသးတယ္။
ဟုတ္ပါတယ္။ နတ္ေတြဟာ နတ္ျပည္မွာ “ဘြား”ကနဲ
ျဖစ္ေပၚလုိက္တာနဲ႔ တစ္ျပိဳင္နက္ အရွက္အေၾကာက္ကုိ
အလုံ အျခဳံ ဖုံးလႊမ္း၀တ္ဆင္ျပီးသား ျဖစ္ေနၾကပါၿပီ။

ဒါေၾကာင့္ ေရွးေခတ္ အဆက္ဆက္ ဘုိးဘြားမိဘတုိ႔ရဲ့
ျမင္းမုိရ္ဦးဆီကုိ ေမွ်ာ္ၾကည့္လုိက္ရင္ သားသမီးတုိင္းက
သိသာ ျမင္သာေလာက္ေအာင္ လူ႔ဘ၀ကုိ အေျခခံကစျပီး
လူရာ၀င္ ရပ္တည္ႏုိင္ သည္အထိ ဘက္စုံေထာင့္စုံ
တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကတာကုိ ေတြ႔ျမင္ရမွာပါ။

ဒီေန႔အထိလည္း မိေကာင္း၊ဖခင္တုိင္းဟာ မိမိတို႔ရဲ့
“ျမင္းမုိရ္ဦး” ကုိ ေရွးအစဥ္အလာေကာင္းမ်ားနဲ႔ အညီ
ကုိယ္တုိင္စံျပ အျဖစ္နဲ႔ တည္ေဆာက္တက္လွမ္းျပဖုိ႔
အလြန္လုိအပ္တယ္လုိ႔ ထင္မိပါတယ္။
သားသမီးေတြ လူပုံအလယ္မွာ ရပ္တည္၀ံ့တဲ့ အထိေပါ့။
ရပ္ႏုိင္ၾကပါေစ။
-【စာရုိက္ပူေဇာ္သူ - Admin Team of
Young Buddhist's Association】
-【ဆရာေတာ္ဓမၼေဘရီအရွင္၀ီရိယ(ေတာင္စြန္း)】
Posted by►
www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm